Leczenie bulimii

Bulimia to zaburzenie psychiczne, które bardzo często jest diagnozowane wśród ludzi młodych, w szczególności u dojrzewających dziewcząt. Jest to choroba, która wynika z niskiej samooceny i bardzo często towarzyszy jej depresja. Czym dokładnie jest bulimia i jak wygląda leczenie bulimii?

Bulimia – choroba nazywana żarłocznością psychiczną

Bulimia jest chorobą, której główne podstawy zawierają się w psychice danej osoby. Polega na występowaniu czasowych napadów żarłoczności, które polegają na kompulsywnym przejadaniu się, w których trakcie chory traci całkowitą kontrolę nad ilością spożywanego jedzenia. W trakcie takiego ataku, chorego atakuje przymus jedzenia, z którym ten nie jest w stanie sobie poradzić. Po zakończeniu napadu głodu najczęściej następuje faza przeczyszczenia, która polega na pozbyciu się strawionego pokarmu, najczęściej poprzez prowokacje wymiotów. Niektóre osoby nie przechodzą fazy oczyszczenia, zamiast tego narzucając sobie wykonywanie intensywnych ćwiczeń oraz bardzo rygorystyczne diety, które bardzo często nabierają charakteru postów i głodówek.

Choroba ta bywa również nazywana wilczym apetytem, bowiem bulimicy praktycznie przez cały czas odczuwają głód, nawet po zakończonym posiłku. Bulimia ta występuje najczęściej u młodych dziewcząt, które dodatkowo są narażone na sprzyjającą jej kulturę, w której żyje chory. Z tego względu na zachorowanie na tę chorobę bardzo często narażone są osoby, dla których wygląd i zdrowa sylwetka stanowią bardzo duże znaczenie. Podatne na zachorowanie są więc modelki, tancerki czy baletnice. Choroba ta występuje jednak w wielu środowiskach i bardzo często nie sposób zauważyć, że dana osoba na nią cierpi. Diagnoza więc często jest utrudniona, a samo leczenie bulimii bywa bardzo trudne.

Jak rozpoznać bulimię i jakie są jej objawy?

W początkowej fazie choroby, osoba zwykle narzuca sobie bardzo surowe zakazy względem jedzenia, oraz zaczyna się odchudzać, ograniczając przyjmowanie nawet najmniejszych racji żywnościowych. Z czasem pojawiają się napady głodu, które z reguły kończą się prowokowaniem wymiotów oraz narzucaniem sobie rygorystycznych ćwiczeń fizycznych. To objadanie się zaczyna wpływać na powiększanie się masy ciała, przez co chory z reguły nie chudnie, a choroba nie jest tak widoczna na pierwszy rzut oka, jak to się ma w przypadku anoreksji.

Napady żarłoczności zdarzają się najczęściej późnym wieczorem lub w nocy, przez to bardzo ciężko jest zaobserwować, że z danym członkiem rodziny lub przyjacielem jest coś nie tak. Aby zdiagnozować bulimię, należy zaobserwować u osoby chorej konkretne symptomy, są to zazwyczaj:

• koncentrowanie się osoby chorej wyłącznie na jedzeniu pożywienia,
•  częste występowanie napadów głodu, które zdarza się minimum 2-3 w przeciągu dwóch tygodni przez okres 3 miesięcy
•  niska samoocena pacjenta oraz widocznie zauważalny niski poziom wartości siebie, co czasem może przekształcić się w depresję,
•  unikanie przytycia za pomocą prowokacji wymiotów,
•  stosowanie rygorystycznych ćwiczeń,
•  nadmierna troska o wygląd zewnętrzny i masę ciała.

Leczenie bulimii – jak wygląda i na czym polega?

Leczenie bulimii to długotrwały proces składający się równie z terapii psychologicznej oraz stosowania środków farmakologicznych. Choroba ta jest bardzo trudna w leczeniu a najbardziej istotnym krokiem, który należy podjąć, aby sobie z nią poradzić, jest psychoterapia, bowiem sama choroba wynika przede wszystkim z problemów z psychiką chorego. Osoby chore mają zaburzony obraz siebie oraz trudności w postrzeganiu swojej wagi w sposób odpowiedni.

Psychoterapia https://psychoterapeuta-gdynia.pl/psychoterapia-mlodziezy/ polegająca na leczeniu bulimii może trwać od 2 do 3 miesięcy do nawet dwóch lat. Wszystko zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz jej specyfiki. Zazwyczaj stosuje się psychoterapię indywidualną, a najbardziej skuteczna, jak mówią badania, jest kognitywna terapia behawioralna, która opiera się na zmianie wzorca myślenia osoby chorej o sobie oraz na próbie zmiany zachowań chorego, poprzez zapoznanie go z innymi metodami radzenia sobie ze stresem. Leczenie bulimii, oprócz zastosowania psychoterapii bardzo często wiąże się także z przepisaniem choremu stosownych leków przeciwdepresyjnych. W tym celu stosowane są najczęściej środki takie jak fluoksetyna, czyli szerzej znany prozac.

Terapię, która pomaga zwalczyć chorobę, są prowadzone także w grupach, dzięki kontaktowi osoby chorej z innymi chorymi może ona doświadczyć większego zrozumienia oraz dodatkowego, tak potrzebnego jej w procesie leczenia wsparcia. Bardzo dobre skutki przynosi zwłaszcza terapia rodzinna, a zaangażowanie rodziców w leczenie chorego dziecka jest bardzo istotną częścią procesu zdrowienia. Głównym celem takiej terapii jest poprawa samooceny chorej osoby oraz całkowite wyeliminowanie napadów żarłoczności, jak i rygorystycznych ćwiczeń. Istotne jest, aby osoba chora nauczyła się prawidłowo postrzegać swoje ciało, oraz nauczyła się panować nad emocjami. Taka terapia połączona z lekami farmakologicznymi przynosi z reguły bardzo dobre rezultaty. Kluczowe jest także podjęcie leczenia jak najszybciej, najlepiej w początkowym etapie choroby.